عروس سپیدپوش مرگ

دیشب صدای پای برهنه اش را

بر مرزهای عریان تن

می شنیدم

در دالان ها و دهلیزها

صدای طبل هایی کر کننده 

گوش جان را می خواشید و من...

لذت می بردم از این خراش های کر کننده

چون کولیان مست و بی پروا

در زفافی سرد

عروس عریان تن را

به حجله گاه اجل سپردم

چیزی نمانده بود تا پارگی بکارت روح

که دستانی از نور 

مرا بیرون کشید از آغوش مرگ

و من!! 

عروس ناکام هر شبه ی این حجله گاه سرد

نشسته ام  به انتظار لباسی سپید

نشسته به انتظار بختی(مرگ) باز

فرحناز هرندی//صبور