نبودنی

می روم

تا ته تنهایی خویش

.

.

.

کاش می شد خودت را از جهان بازخرید کنی

بروی جای دنج و تاریکی

گوشه قبری،

 بی هیچ نکیر و منکری آرام بنشینی 

همدمت دفتری باشد بی برگ و قلمی بی جوهر

خسته و فرسوده ام 

از آمدن ها و رفتن ها

دلبستگی ها و دل بریدن ها

بودن ها و نبودن ها

آه! خسته ام از بودن خویش

نبودنی ترین آدم جهان