گل اشک

وقتی در بیداری ام حضور نداری

به خوابهایم سرک نکش

سرک که میکشی، بخند

نمیخندی، لااقل گریه نکن

گفته بودم که به اندوه دو چشمان تو عادت دارم

از محاق آمده برگرد که من قصد ریاضت دارم

 بی تو یک‌میکده ی  بی می و بی ساقی  بودم

آمدی شور و فغان کردی و من حالِ قیامت دارم

فرحناز هرندی. دلنوشته