لعنت به...

مدام به خودم تلنگر می زنم

لعنتی بس کن

قوی باش

به نسیمی نشکن

هنوز طوفان های سهمگینی در راه است

نمیتوانم،

 دلتنگ خیابان های شهرم شده ام

دلتنگ عطر حضور پدر

دلتنگ آغوش دخترم

دلتنگ  شب های شعر

بی اختیار اشک هایم می ریزد

درگیر جنگی نابرابر و ناجوانمردانه هستیم

یک به یک  پر پر می شویم

دردناک  کشته می شویم

 بی هیچ تشییع و تشریفاتی

بی آنکه نام شهید....

دلم سخت گرفته

فرحناز هرندی