اصلاح فرهنگ، ابتدا از خویش

کاش دست از این قرتی بازی ها و دروغگویی ها بر می داشتیم، اکثریت ادعای انسانیت می کنند پیام تسلیت می گذارند، دل می سوزانند، همدردی می کنند اما همه ی این به اصطلاح روشنفکری ها و روشنگری های شان الوده به ریا و دروغ گویی ست. چرا اینحرف را میزنم چون به چشم خودم بارها و بارها دیدم، نمونه اش همین دیشب کودکی که از سرما در خیابان می لرزید و تقاضای کمک داشت و انسان های مغروری که گوشی به دست از کنارش بی تفاوت می گذشتند راحت در ماشین های گرمشان می لمیدند و با خانواده شان هر چه را خریده بودند نوش جان می کردند و می خندیدند،، هیچ کدام از ادم هایی که دستشان به دهن شان می رسید به کودکان فقیر و انسان های فقیری که میان زباله ها مشغول جستجوی روزی شان بودند، توجهی نداشتند. با خودم فکر کردم چقدر ما ضعیف و خام و ریاکاریم، خوش به حال کودکان کار که قوی تر و پخته تر از ما به دنبال روزی حلالند بدون اینکه کسی را متهم کنند. ما فقط دروغگو ترین قاضی های تاریخ هستیم بر مسند اینستاگرام نشسته قضاوت های نابجا می کنیم حکم می دهیم حکم می رانیم غافل از اینکه تنها چیزی که به پای چوبه ی دار نمی کشانیم وجدان های خفته ی خودمان است. کمی رو راست باشیم اگر با دیگران نمی توانیم لااقل با خودمان صادق باشیم، کاش به فکر اصلاح فرهنگ خودمان باشیم تا اصلاح جامعه و جهان، چه شد فرهنگ ان دوران، گرمی و صداقت مردم صمیمی و قدیمی، چه شد ان همه مهر بانی ها، اگر تک تک ما به فکر اصلاح فرهنگ باشیم نه تنها جامعه که جهان نیز اصلاح خواهد شد. آتش به اجاق دشمن نگذارید روشنفکران خموش، مطمئن باشید روزی دودش شما را کور خواهد کرد، کمی به صلح و آرامشش فکر کنیم کمی به فکر گرم کردن محفل های فرهنگی باشید تا مثل گذشته در دنیا مثال زدنی باشیم. همین

 فرحناز هرندی صبور دی ۱۳۹۸