با عددها حس من را جمع مبند

شعرهایم را به هم می بافی و

 من  ستم های ترا با وهم خویش

هی  مزن بر گرده های شعر من

طعنه های  تلخ و تند با طعم نیش

تو چه می فهمی از این احساس من

از غم و از غصه و  از حال ریش

هر چه می خواهی بخوان من را کنون...

"سنگ دل؛ بی تفاوت ؛ دل پریش"

شاعرم  بی پرده می رقصد قلم

دلخوشم با واژه های تلخ خویش

فرحناز هرندی/صبور