زلزله ام
ویرانگر بنای لحظه های ناب
گسل انداخته ام بر جان زندگی
از من و جهان من چیزی نمانده
جز تلی از خاک ندامت
این صدای ناقوس مرگ است
که می پیچد ...
در کوچه پس کوچه های خلوت
ذهن زلزله زده ام
ویرانگری ویرانم؛
تنهاتر از هر تنها!
فرحناز هرندی/صبور