دخترک غزل باف

دخترک غزل بافی شده ام 

گره افتاده میان کلاف اشعارم

چگونه باز کنم گره های یادی که مونس تنهایی من است

و چگونه ببافم شعری که خالی از گره های یاد تو باشد

تمام شب رج به رج .......خیال در خیال ترا میبافم

دستان گل و ترنج  را به کمک گرفته ام

عشق تار میزند... هزاردستان میخواند.. و من میبافم

ضربه های محکم تارِعشق بر پودِ اندیشه ام

ذره ذره یادت قالی میشود

میزنم شیرازه اش  را با درد و همه عشق

با الماس های اشک

و نقشه اش نقشه چشمان تو

 فرشی می بافم شاعرانه

دیوارکوب دل.

گره به گره.......خیال در خیال ..........نقش به نقش  

با تارهای ابریشمین  و رنگی خیالم،  تو را می بافم

سحر نزدیک است منم و غزلی بافته شده

نقشه چشمانت افتاده میان اشعارم، 

با هزاران گره از تارِ عشق بر پود اندیشه ام

عشقت گل داده روی دار دلم

ترا بافته ام ...باور کن!