استاد محمد حسن صباغ کلات

حضرت پدر، حافظ زمان!

مانده ام  در  سالگرد زادروزت

تبریک به تو بگویم  یا تسلیت به دلم!!

ای راحل رحیل!

بهمنی آمدی و 

بهمنی دیگر بار سفر بستی

روح بزرگت شاد

در میان انبوهی از غم در حسرت شاعرانه ای دیگرم 

دخترم ! نازی ! صبورم ! صالحی !

مرحبا ! با این چنین اندیشه ها

شعر ، یک دنیای شور است و صفا

ماورای هر هنر ، یا پیشه ها

 

مطمئن هستم ؛ که در دنیای عشق

از غزل روییده باشد ؛ ریشه ها

لیکن ، این بهکیش خوی ت خسته را

می کشد ؛ بیرون ز پشت شیشه ها

من یقین دارم . که در این ملک هم

خالی از شیران نباشد بیشه ها

دخترم . نازی ! صبوری صالحی

با قلم ، باید شکستن تیشه ها

***********************************

دخترم . لطف گران دین گرانی دارد

من ! و این بار گران ؟ کار چه مشکل باشد !

گر نباشد ؛ به توانَ م ، سرِ پاسش ز ادب

گره ش سخت ؛ و غم ش بار سر دل باشد

بزم یاران نشود ؛ دید و نرفت ؛ سهم گرفت

همه اسباب سفر ، حاضر و حاصل باشد

نعمت دیدن یاران نشود ؛ گاه نصیب

نعمت آن جاست . اگر بندهء مقبل باشد

بارگاهی که صبور است ؛ مراد نازی

صالحی کو ؟ که درین حال به دل دل باشد

دخترم . برق جسارت زده سر از سرشوق

کلمات از سر شکر است ؛ چه قابل باشد ؟

استاد محمد حسن صباغ کلات