مثل حصار آغوش تو

دلم یک گوشه ی دنج می خواهد

آنجا که

زانوهایم را بغل بگیرم

اشک هایم را ببوسم

غصه هایم را بخورم

آسمان به من زل نزند

طعم گس پاییز را نچشم

دلتنگی هایم را با باران تقسیم نکنم

هارمونی قدم های پاییز را نشنوم

داخل کمد قهرم  بنشینم

تا عطر موهایم برگ ها را عاشق تر نکند.

دلم یک گوشه ی دنج می خواهد.

نازی صالحی/ صبور